In mijn actieve voetbaltijd was ik een
speler van het type dat er nooit een schaar uitgooide. Omdat het ding
me anders bij de enkels af zou knippen. Maar ik had mijn sterke
punten! Het werk zonder bal! Ploegen, schoffelen en harken. Vandaar
dat ik uiteindelijk volkstuinder ben geworden.
Nee, als voetballer was ik beslist niet
onnavolgbaar. Zoals Johan Cruijff bijvoorbeeld. Wat een techniek en
spelinzicht! En als spreker is hij nog steeds onnavolgbaar. Of beter
gezegd: niet te volgen. Behaalde resultaten uit het verleden geven de
man echter een onaantastbare status, waardoor zijn warrige
woordenstroom alom als geniaal wordt bestempeld.
Ik citeer een paar uitspraken van
Johan:
"De Argentijnen kennen niet van
jouw winnen, maar je kunt wel van hun verliezen; da's logisch."
"Voordat ik een fout maak, maak ik
die fout niet."
"Als je een speler ziet sprinten,
is hij te laat vertrokken."
Tja, Cruijffiaans is vaak
onbegrijpelijk.
Net als Messiaans. Neem nu Goede
Vrijdag en Pasen. Op Goede Vrijdag is Jezus aan een kruis voor de
zonde van de mensen gestorven en met Pasen is Hij door God opgewekt
uit de dood. Als bevestiging dat het niet “zomaar” een dood was.
Een prachtige boodschap die in
Nederland steeds vaker wordt betwijfeld. Het is een boodschap die
geloof vereist. Overtuiging door de Heilige Geest. En daar zit hem de
kneep! De Heilige Geest krijgt steeds minder ruimte en de tijdgeest
steeds meer. De tijdgeest die zoet fluisterend door kerken en levens
waait: “Bijbels geloven is niet meer van deze tijd. Jezus is echt
overbodig. Zoek God liever in jezelf! Geloof in jezelf, vertrouw op
eigen inzichten!”
Het resultaat is een geestelijke soep,
sissend bereid volgens dit recept: Een beetje van jezelf en een
beetje van God. Een lauwe, zouteloze soep, met een twijfelachtige
smaak.
En Jezus, het Brood des levens? Alleen
als Hij in het recept past, wordt Hij in deze soep gedoopt. De
Waarheid ondergedrukt in ongerechtigheid.
Tja, op deze manier wordt Jezus
onnavolgbaar.
Degenen echter, die de gulden middenweg
verlaten en een onversneden Jezus willen volgen, zullen ongetwijfeld
bij God uitkomen!
Gevaar, wat zegt dat eigenlijk? Wikipedia zegt: “een
situatie waar een onaangename gebeurtenis dreigt”. Als we kijken naar de tijd waarin Jezus leefde, was Hij toen
een gevaar? Nouu… Jezus lijkt zowel de keizer als God van de troon te willen
stoten, die man is gevaarlijk en moet uit de weg geruimd worden! Alles waar
mensen van houden lijkt hij omver te werpen. Maar waarom werpt Jezus die dingen
van de mensen toen en ook van ons nu omver dan? Hij doet dit voor ons eigen
bestwil, om te zorgen dat wij beter uit de verf komen, tot volle ontplooiing
komen. Doet Hij dit niet, dan blijven we volharden in de zonden en gaan we recht
op de afgrond af en als er iets gevaarlijk is… Dus wie is er nou eigenlijk gevaarlijk
bezig dan??? Het lijkt een soort kip-ei probleem, iets wat weer mooi bij deze
tijd van Pasen past!
Marco sprak vanmorgen over de vijgenboom. Een verhaal dat op
het eerste oog een ietwat gefrustreerde, kleinzielige Jezus vertoont: Vijgenboom
doet niet wat Jezus wil en dus moet ‘ie maar vervloekt worden.. Alles moet
precies volgens Jezus’ plan gaan, want anders..maar wat blijkt? Die boom had
allang zijn vruchten moeten dragen! Had wel mooie bladeren, mooi uiterlijk
vertoon, maar ondertussen..Zo kan er dus ook van ons van alles blootgelegd
worden als er onder onze ‘bladeren’ gekeken wordt. Oeiii eng, gevaarlijk.Maar wat is de keerzijde van de medaille?
Weten dat je eigenlijk fout bezig bent, maar ondertussen de schone schijn
ophouden. Leugentje om bestwil eigenlijk. Daar worden we vent van, geeft ons
een lekker rustig en ontspannen leven, yeah right. Wie is er nou eigenlijk een
gevaar? Jezus of jijzelf??
Er wordt wel eens gezegd dat we als mens zo moeilijk te
veranderen zijn. Ook op de werkvloer kom ik het tegen. Weet ik hoeveel theorieën
en cursussen die ervoor moeten zorgen dat ik me anders op ga stellen, anders
reageren. Een rollenspel om het te oefen en hoppa, ga het maar in de praktijk
brengen, maar zal ik je wat verklappen? 99% van deze cursisten is na een jaar
weer terug op het oude patroon en waarom? Omdat de noodzaak van veranderen er
helemaal niet is! Wanneer de noodzaak er wel is, zijn we opeens veel meer
bereid te veranderen. Als we bij de dokter te horen krijgen dat we nog 2 weken
te leven hebben als we ons eetpatroon niet drastisch aanpassen, dan veranderen
we zeker wel. Reden? Gevaar! Het lijkt er op dat we gevaar nodig hebben om op
de juiste weg te komen. Een andere reden is de “pijn” die we op dat moment
ervaren. Het raakt ons echt. De
problemen moeten aangepakt worden en dat zal bij de wortel moeten gebeuren wil
het echt effect hebben. Daar zal, met gevaar voor eigen oude leven, de boel
omgehakt moeten worden.
Ik denk dat Martine Bijl het écht begreep met haar reclame:
U moet de groente (en de vruchten) van HAK hebben! Ik zou wortels nemen…
In de bijbel kom je veel tegen over Jezus die dingen vertelt, terwijl er maar weinig staat over wat Jezus doet. Ja, er staat dat Jezus in het zand schreef, dat hij met een zweep de tempel binnenrende en tafels omgooide. Er staat dat Jezus zieken genas, doden opwekte en boze geesten uitdreef. Ook dat hij uit eten ging bij tollenaars en bevriend met hen was. Of hij echter zijn voeten veegde bij het naar binnengaan of met mes en vork at wordt niet duidelijk. Wel lijkt me duidelijk dat het handelen voor Jezus bijzonder belangrijk was, hoewel we hiervan weinig teruglezen.
Speculeren over de vraag of Jezus zich wel vaak genoeg douchte, of zijn baard wel netjes geknipt was of de vraag of hij nooit vloekte lijkt me van weinig nut. Ik heb er ook geen moeite mee als Jezus wel vloekte, om heel eerlijk te zijn. Ik moest nogal lachen om de reclame van Red Bull, waarin Jezus door middel van stenen op het water loopt. Jezus glijdt daarbij bijna van een steen af, waarbij hij ‘Jesus’ roept. Wat is vloeken? Al deze vragen lijken zo triviaal als maar mogelijk is. Dan heb ik het nog niets eens over de verschillende kindsevangeliën, waar Jezus als een ettertje wordt afgeschilderd.
Die trivialiteit ten spijt, er is wel een meer serieuze kant. Zowel Frank Keijzer, als leiding van dienst, als spreker Jan Kits, stipten even aan dat Jezus met tollenaars at, veel omgang had met hoeren en at met zondaars. Of zoals zijn buurman, de drogist, tegen Jezus' vader Jozef zou zeggen: “Zie je nou wel dat er niets van hem terechtkomt... Voor galg en rad groeit hij op.” In Jezus geval vrij letterlijk. Ook dat baart mij weinig zorgen.
Jezus is gestorven, ongeveer 27 jaar na Christus. Dat is een vaststaand feit, zegt ook de atheïstische historicus Bart Ehrman (ik lees nu zijn boek Lost Christianities). Geen twijfel over mogelijk. Daarbij dacht Jezus niet aan ons, betoogde ik in mijn vorige blog, hoewel ik dat natuurlijk niet kan bewijzen. Wat ik wel kan bewijzen is dat het geloof dat door Jezus werd overgeleverd (ik ga er hierbij met uitstekende argumenten vanuit dat de vier evangeliën die wij in onze bijbel hebben –er zijn namelijk veel meer evangeliën dan deze- het meest accurate beeld van Jezus geven) veel meer met fatsoen te maken hebben dan wij denken. En veel minder met ‘Jezus in je hartje vragen’.
Als je kijkt naar de bergrede, ook tijdens de dienst geciteerd, gaat het vooral over hoe je je moet gedragen en welke houding je tegenover de medemens moet hebben. Als Jezus zegt: “Oordeel niet, dan zul je niet veroordeeld worden”, dan heeft dat niet de betekenis over het laatste oordeel dat wij er vaak in lezen, want het wordt gevolgd door de zin: “Want op grond van het oordeel dat je velt, zal er over je geoordeeld worden, en met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden” (Evangelie naar Mattheüs, hoofdstuk 7). De manier waarop je naar je medemens handelt, bepaalt ook de manier waarop je medemens naar jou toe handelt.
Jezus was namelijk een jood. En vanuit de joodse traditie staat de ethiek altijd voorop. Zeker bij de farizese traditie, waar Jezus zijn wortels in had. In zijn confrontatie met diezelfde farizeeën wordt duidelijk dat het Jezus niet alleen gaat hoe je je behoort te gedragen, dat wisten de farizeeën zelfs volgens Jezus heel goed te vertellen, maar vooral hoe je houding behoort te zijn. Daar hebben wij, als gelovigen, vaak moeite mee. Onze houding is vaak gericht op wat fatsoenlijk is, op het gedragen op de manier waarop dat binnen onze groep gebruikelijk is.
We komen in het geweer tegen met name seksuele ‘zonden’ zoals porno en homoseksualiteit, ook vloeken is niet geaccepteerd. Maar we zwijgen als mensen worden voorgetrokken of achtergesteld, kijken tegen ‘geestelijke grootheden’ op. Ondertussen gaan we het hebben over het fatsoen van Jezus. Daar ging het de evangelieschrijvers juist niet om, dat negeren ze dan ook volledig. Jezus kwam met een leer die de duidelijke regels van de wet en van de farizese mondelinge traditie volgde met een grondhouding van liefde voor juist die mensen die de wet braken. Voor de homo’s dus, die onze wetten steeds opnieuw breken. Welkom, zei Jezus.
Ik krijg toenemend de kriebels van al die prikkelende stellingen voor het “project” Passie voor Jezus! Negatieve stellingen die nodig worden geacht, om te voorkomen dat de gelovige geeuwend onderuit zakt. De verpakking van het evangelie wordt steeds belangrijker, terwijl de inhoud aan kracht inboet doordat Jezus Christus een grondige make-over heeft gekregen. Met als resultaat een lieve Jezus.
Begrijp me goed. Jezus ís liefde! Maar Jezus is net als zijn Vader, óók een verterend vuur. We hoeven alleen maar te kijken naar de tempelreiniging en Jezus' bijtende woorden aan het adres van de Farizeeërs. Gepleisterde graven noemde hij ze. Opvallend is dat Jezus woedend werd wanneer de heiligheid van God in het geding kwam.
Ja, de heiligheid van God, daar draait alles om! Het is een heiligheid die geen zonde verdraagt. God kán niets door de vingers zien. Zijn heiligheid staat dit niet toe. Helaas is het een boodschap die steeds meer christenen zwaar op de maag ligt. Door selectieve Bijbelbegrazing maken ze Jezus krachteloos en worden zonde, Satan en hel aan het oog onttrokken. Het Woord van God, in potentie scherper dan een tweesnijdend zwaard, wordt hooguit gebruikt om te kietelen.
Deze tendens heeft desastreuze gevolgen.
Want door ontkenning van zonde en hel is Jezus voor niks gestorven. Persoonlijke vergeving van zonde is dan niet meer nodig. En om de dood van Christus toch een plekje te geven, wordt steeds vaker een verraderlijke alverzoening aangehangen.
Een alverzoening die bidden voor de zielen van ongelovigen tot werkverschaffing maakt. Strijdend bidden maakt plaats voor egocentrische vragenlijstjes aan het adres van God.
En zo ligt de moderne gelovige midden in oorlogsgebied onder een zelfgemaakte hoogtezon en laat zich verfrissen door allerlei wind van leer.
Nogmaals, Jezus ís Liefde. Maar als dat alles is, schieten we een vurige pijl van Satan dwars door het evangelie. Want een halve Waarheid is een leugen.
Ik klamp mij daarom, op grond van de Bijbel, vast aan Jezus. Een Jezus die de zonde haat en door zijn kruisiging laat zien dat Hij zielsveel van mij houdt.
Jezus is niet machtig? Wat is dat nou voor een onzinnige
vraag. Hij was en is God, hoe kun je dan de vraag stellen of Hij wel of niet
machtig is?? Als Hij het al niet is, wie dan wel?? OK Jezus zelf doet er vrij weinig mee, want door ons bidden komt
er bijna niemand tot geloof en ons bidden voor zieken lijkt ook meer een
formaliteit geworden, schiet vaak ook niet zo op, ook weer met “dank” aan het
niet uitvoeren van Jezus’ macht. Gelukkig hebben we dan nog de uitvluchtzin dat
het wel naar Gods wil moet zijn, dus mocht het allemaal niet zo lukken met die
gebedsuitkomsten, kunnen we ons daar op beroepen. Maar het is natuurlijk wel
een overduidelijk bewijs van het niet gebruiken van Zijn macht. Niet handig
want dat is wat de mensen, de niet-gelovigen juist willen zien, dan komen ze in
elk geval tot geloof en dat was toch juist de bedoeling???
Laten we even in het programma “wat als” stappen, ga je mee?
Wat als Jezus al Zijn macht laat zien (Mij is gegeven alle macht zegt Hij zelf)
en als dat ook door ons volledig zichtbaar wordt (Wij zullen immers nog grotere
dingen doen dan Hijzelf). We bidden voor alle zieken om ons heen, ene
ziekenhuis na het andere wordt afgewerkt. Genezing brengt de ander tot geloof,
want ja, zoiets is bovennatuurlijk en dus moet God er wel zijn! Iedere gelovige
redt er wel 2 op een dag en de dag erna zijn deze 2 nieuwe natuurlijk ook druk
in de weer om hetzelfde te doen. Degenen die niet ziek zijn, zijn uiteraard zo
onder de indruk van hun genezen familielid, vriend of kennis dat zij ook tot
geloof komen. Binnen een week tijd de hele wereld bekeerd!Bekeerd? Tot wat? Nou, tot die geneesheer. Ah, OK en wat
houdt je bekering in dan? Nou, dat ik Hem grandioos bewonder.Hemzelf of Zijn wonderen? Wat als..Hij niets
meer van die wonderen zou laten zien en blijkt dat Hij eigenlijk de wonderen
heeft laten zien als een opstap om een relatie met Hem op te bouwen? Is het dan
nog steeds zo interessant? En hoe zit het dan met Zijn macht??
Hoeveel macht als ouder zijnde zou ik hebben als ik al het
geld van de wereld bezit en elk cadeau dat mijn kinderen vragen ze ook zou
geven? O mijn kinderen zouden dolgelukkig zijn bij het ontvangen van het cadeau
en dat zou mij weer enorm goed doen, ze zo te zien glunderen, maar na 2 dagen
is dat cadeau waarschijnlijk alweer zo gewoon, er moet weer iets nieuws komen.
En ik? Ik zou gevoelsmatig mijn kinderen steeds meer kwijtraken. Ze hebben
helemaal geen contact meer met mij, ze kijken alleen alle gidsen door om te
zien wat ze nu weer van me kunnen vragen. Hoeveel macht heb ik dan over mijn
kinderen? Alleen de macht ze om te kopen. Maar is dat macht?
Heeft Jezus eigenlijk macht? Wikipedia omschrijft macht als
het vermogen de ander iets op te leggen, al dan niet gedwongen. Jezus had dit ‘dwingen’
kunnen doen, God had dit kunnen doen, kwestie van 1 boompje minder planten.
Maar daar was het God helemaal niet om te doen! Het ging Hem 100% om de
relatie. Alle macht heeft Hij daarvoor afgelegd tot aan de kruisdood toe. Dat is
nog eens macht: Het vermogen om je macht helemaal af te leggen. Dat kan alleen
iemand die over zijn macht volledig de macht heeft.
Vanzelfsprekend gaat een voorbereiding op Pasen ook over Jezus. Wordt die voorbereiding met de titel ‘Passie voor Jezus’ aangeduid, dan valt Jezus bijna niet meer te ontwijken. Dat is niet nodig, maar het thema van deze week is toch wel een reden om een poging te wagen. Want Jezus kwam helemaal niet voor ons.
Jezus is niet bescheiden!? Het thema tijdens de eerste lijdensweek in onze gemeente. Een thema waar ik me wat ongemakkelijk bij voel. Want Jezus kan niet bescheiden of onbescheiden zijn. Simpelweg omdat Jezus Gods Waarheid is. De absolute Waarheid. Je kunt er niks aan toevoegen of afdoen. Hij is niet te vangen in menselijke kaders als bescheiden of onbescheiden.
Tja, bescheiden. Het is een typisch menselijk begrip. Een duaal begrip. Enerzijds streelt het mijn ego als ik bescheiden word genoemd. Maar tegelijkertijd beperkt bescheidenheid mij in een veeleisende samenleving. Een samenleving waarin kiezen voor jezelf en geldingsdrang de sleutels tot succes schijnen te zijn.
Petrus was ook zo'n typisch assertief mens. Toen Jezus werd gearresteerd vond hij Hem wat al te bescheiden. Daarom hakte hij hoogstpersoonlijk een oor af van een dienaar van de hogepriester. Ook veroordeelde hij Jezus' beslissing om naar Jeruzalem te gaan vanwege het lot dat Hem daar wachtte. Petrus was duidelijk een beperkt mens zoals wij. Onwetend van Gods diepten en hoogten. Van Gods grootheid.
Want door naar Jeruzalem te gaan, liet Jezus zien dat Gods kracht zich niet door geweld, maar door Gods Geest manifesteert. Jezus gaf zich vrijwillig over aan degenen die Hem kruisigden. Jezus putte de kracht hiervoor uit een volkomen overgave aan Zijn hemelse Vader. Het was een onvoorstelbaar lijden, met een onvoorstelbaar doel. De geestelijke redding van de zondige mens.
Met Zijn offer heeft Jezus mij gered. Maar er is nog meer! Door dit offer mag ik mij in het hier en nu als een mens gedragen: kwetsbaar en zwak. Ik hoef geen bescheidenheid te veinzen of assertieve onbescheidenheid te etaleren om “iets te bereiken”. Ik hoef mij slechts te laten gebruiken door Jezus. En dan zal Zijn kracht zich openbaren in mijn zwakheid. Wat een bevrijdende gedachte!
Niet door kracht en niet door geweld, maar door Mijn Geest. (Zacharia 4,6)
